از خودم!

افتاده بر زبانِ
مردمِ این شهر، شعرِ تو
بی‌آن که نسخه‌نسخه
چاپ کنی پشتِ‌هم، کتاب!

زهرا موسی پور فومنی
#تک_بیت #تکبیت

خوشحال از این شد که چه سیبی خورده
از دستِ چه افراد نجیبی خورده
وقتی که فقیر و منزوی شد، فهمید
از شانسِ بدش عجب فریبی خورده

زهرا موسی پور فومنی

با نیّتِ شیطانیِ شر می آید
از او چه فجایعی که بر می آید
"بیداد" به ویروس شباهت دارد
هر بار به شکل تازه در می آید

#زهرا_موسی_پور_فومنی
#رباعیات

دیوانه‌ی من، بیا که اعجاز کنیم
از کارِ  تن و روان  گِره باز کنیم
تا آبیِ لاجوردیِ عشق و هوس
بی‌آن‌که شویم خسته، پرواز کنیم

زهرا موسی پور فومنی
رباعیات 

با او لحظاتِ خوب  در پیش نبود
اشعار نپخته‌اَش به جز نیش نبود
می‌خواست فقط جلبِ توجّه بکند
شاعر شدنش، بهانه ای بیش نبود

زهرا موسی پور فومنی
رباعیات

دریای جنون گرفته از جذر و مدیم
در سایه‌ی هم، بی‌خبر از خوب و بدیم
بر بسترِ شاعرانه‌ی عشق و هوس 
دیوانه شدیم و عقل را دور زدیم

زهرا موسی پور فومنی
رباعیات
#Erotic_poems

نوری شد و بخشید به من، حسّ وجود
شِش دانگِ دلم را سر یک هفته ربود
با آن همه سختگیری و وسواسم
عاشق شدنِ دوباره‌اَم، معجزه بود

زهرا موسی پور فومنی
رباعیات

گفتند که [ما مُروّج  پرخاشیم
با شعر به زخم‌ها نمک می‌پاشیم]

در باورِ سطحی‌نگران  باید هم
تا خرخره در مَظانِ تهمت باشیم

زهرا موسی پور فومنی
رباعیات

ای آن‌که شدی به گردنِ شعر وبال
محبوبِ دلی نمی‌شوی در هر حال
گاهی اگر از لَغلَغه پرهیز کنی
وَالله  کسی به تو نمی‌گوید  لال

زهرا موسی پور فومنی

در طالع تو خصلتِ نیکی بوده
با لشکر غم، جنگ چریکی بوده
این طور که از سروده‌هایت پیداست
شاعر شدنت هم ژنتیکی بوده

#زهرا_موسی_پور_فومنی
#رباعیات

ای کاش که چشمِ شعر روشن می شد
لبخند و امید سهمِ این زن می شد
یعنی که در عصر ارتباطات و فضا
یک‌بار  کسی هم عاشق من می شد

زهرا موسی پور فومنی

ای شاعرِ محکوم به شب‌بیداری
مثل خودم افسرده‌ای و حق داری

با آن‌همه شعرِ اعتراضی گفتن
از دستِ  من و تو  بر نیامد کاری

زهرا موسی پور فومنی

هر چند که از ادامه دادن، سیریم
از درد، سراغِ مرگ را می گیریم

امّا خودِ روزگار می داند که
ما نه خفه می شویم و نه می میریم

زهرا موسی پور فومنی

گفتی که شدی از ارتباطت دلسرد
از بد دِلی‌اَش، روانِ تو  دارد درد

نشنیده بگیر سرزنش‌هایش را
انگار  سگی  برای تو  پارس نکرد

زهرا موسی پور فومنی

کسی که تنها دغدغه‌اش سرودن از لذایذ جنسی‌ست و درکی از وقایع سیاسی و اجتماعی کشورش ندارد و در همه حال بی‌طرف است، خودش را #شاعر نداند.

عمری به جوان و پیر،  با فنّ بیان
جز بوس و لب و بغل نداده‌ست نشان

شعرش به زبان ساده می‌گوید که
از عقده‌ی جنسی شده پُر،  شاعرِ آن

زهرا موسی پور فومنی
رباعیات

هر چند بگویند که ما مغروریم،
بر پیکرِ عشق، وصله‌ای ناجوریم،
ما با خبر از ارزش خود هستیم و
از دادنِ دل به این و آن معذوریم.

زهرا موسی پور فومنی

از گفتنِ راز عشق، لب خواهد بست
با آن که شراب خورده و باشد مست
دور از همه‌ی خاله‌زَنَک بازی ها...
یک عاشق واقعی حواسش جمعست

زهرا موسی پور فومنی
رباعیات

در تاریِ چشم جبر، نا پیداییم
مشکوک به روشناییِ فرداییم

بی بارقه‌ی  عدالت و آزادی
ما دلزده از هر چه شبِ یلداییم

زهرا موسی پور فومنی
رباعیات

فریادِ بلند نسل ما  کرده کرش
در لای گِل و لجن فرو رفته خرش
حالا که شب  اتّحاد ما را دیده!
از شدّتِ ترس، ریخته کُرک و پَرش

زهرا موسی پور فومنی

آهنگِ صداش حبس در حنجره است
بلبل که نه، بیشتر همان شب‌پره است

یک آدم ترسو، همه جا  در همه حال
اقرار به عاشق‌شدنش  مسخره است

زهرا موسی پور فومنی